Το Kurban Bayramı ( Γιορτή της Θυσίας).

Η φωτογραφία από επίσκεψη στον τοποτηρητή Μουφτή Κομοτηνής σοφολογιότατο
Δρ.Τζιχάτ Χαλήλ με τον οποίο ανταλλάξαμε ευχές για ειρήνη, προκοπή και ευημερία.

Ημέρες χαράς, γιορτής, εθίμων, συγχώρεσης και κοινωνικής αλληλεγγύης για τους συμπολίτες μας που γιορτάζουν μια από τις δύο μεγάλες γιορτές των μουσουλμάνων της περιοχής μας.

Ο Σοφολογιότατος Μουφτής Δρ. Τζιχάτ ΧΑΛΗΛ και το προσωπικό της Μουφτείας Κομοτηνής, εύχονται σε όλους τους μουσουλμάνους, το Κουρμπάν Μπαϊράμ (Έιντ ελ-Εδχά) να είναι ευλογημένο και να φέρει υγεία, αγάπη και ειρήνη σε όλο τον κόσμο.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ.

Η αρμονική συνύπαρξη ανθρώπων, παραδόσεων, θρησκειών και πολιτισμών σε έναν τόπο, προϋποθέτει τη γνωριμία, την κατανόηση, την αποδοχή και το σεβασμό των άλλων. Οι συμπολίτες μας στην Κομοτηνή γιορτάζουν μια από τις δύο μεγάλες γιορτές των μουσουλμάνων της περιοχής μας.

Η μέρα της γιορτής ξεκινάει από την πρώτη πρωινή προσευχή στο τζαμί, στη συνέχεια γίνεται η θυσία του ζώου και οι επισκέψεις σε συγγενείς, γείτονες και φίλους. Το μεσημέρι πραγματοποιείται το τραπέζι με το κρέας του κουρμπανιού, ενώ ένα μέρος του έχει μοιραστεί σε φτωχούς και συγγενείς. Κυριαρχεί η κοινωνική αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια. Ανταλλάσσονται μικρά δώρα κι ευχές που μιλούν για αγάπη, ειρήνη και αδελφοσύνη.

Η παράδοση της Θυσίας στο Θεό.

Για όσους νομίζουν ότι το «κουρμπάνι» ανακαλύφθηκε στη Θράκη, υπάρχει από αρχαιοτάτων χρόνων και η λέξη «κορβάν» που φαίνεται να έχει εβραϊκές ρίζες, εμφανίζεται πολλές φορές στην Παλαιά Διαθήκη, μεταφράζεται ως δώρον, θυσία ή προσφορά και ανάγεται στην τριγράμματη ρίζα q-r-b, που σημαίνει «κοντά, βρίσκομαι κοντά σε κάποιον» -άρα το δώρο και η προσφορά φέρνουν τον προσφέροντα κοντύτερα στον αποδέκτη. …«Εὰν εἴπῃ ἄνθρωπος τῷ πατρὶ ἢ τῇ μητρί͵ Κορβᾶν͵ ὅ ἐστιν͵ Δῶρον͵ ὃ ἐὰν ἐξ ἐμοῦ ὠφεληθῇς»… (κατά Μάρκον 7.11).

Κοινή θρησκευτική παράδοση για όλους τους λαούς, η προσφορά θυσίας προς τους θεούς και τους βασιλιάδες, ανά τους αιώνες. Θυσία ήταν η τελετουργική πράξη που καθαγίαζε τη θανάτωση έμψυχων ζώων και εξάγνιζε την κοινωνία.

Η θυσία και το κυνήγι ήταν οι μοναδικοί τρόποι αφαίρεσης ζωής με τους οποίους μπορούσε να φαγωθεί νόμιμα κρέας στην αρχαία Ελλάδα. Κάθε άλλη θανάτωση ζωντανού έμοιαζε με ανόσιο φόνο.

Οι πολύ παλιές θρησκείες της φύσης και εκείνες στη Μεσοποταμία, την Ανατολία, την Αίγυπτο, το Ιράν αλλά και οι Ιουδαίοι, συνήθιζαν να τελούν θρησκευτικές τελετουργίες σε συγκεκριμένες εποχές του χρόνου, να θυσιάζουν ζώα και να γιορτάζουν.

Σύμφωνα με τις μονοθεϊστικές θρησκείες, ο Άβελ και ο Κάιν οι γιοι του Αδάμ, ήταν οι πρώτοι που θυσίασαν από ένα ζώο για τον Θεό αλλά ο Ύψιστος είχε δεχτεί μόνο το ζώο του Άβελ. Ζώα θυσίαζαν και οι Εβραίοι οι οποίοι είχαν βωμούς στην Ιερουσαλήμ. Ανάλογη παράδοση υπήρχε και στους χριστιανούς.

H επιθυμία να φτάσει κανείς κοντά στον Θεό, έχει κάνει τη θυσία μια μορφή προσευχής.

Η θυσία ζώου στο Ισλάμ

Η θυσία ζώου στο Ισλάμ, νομιμοποιήθηκε κατά το δεύτερο έτος του Hicret (623) και κρίθηκε αναγκαστικό για τους εύπορους καθότι αναφερόταν στη σούρα Kevser του Ιερού Κορανίου.

Το κουρμπάν είναι ένα μέσο κοινωνικής αλληλεγγύης που προσφέρει το Ισλάμ στην ανθρωπότητα. Οι φτωχοί χαμογελούν, τα μίση και τα πάθη ξεχνιούνται και αντικαθίστανται από τη φιλία και την ειρήνη.

Η θυσία είναι μια υποχρέωση που οφείλουν να εκπληρώσουν οι ευκατάστατοι αλλά δεν είναι ρητός κανόνας (farz). Το Κοράνι λέει: «Προσευχήσου και θυσίασε για τον Θεό σου». Τα ζώα για θυσία είναι το πρόβατο, το κατσίκι, το μοσχάρι, η αγελάδα και η καμήλα. Δεν θυσιάζονται ζώα όπως κότα, χήνα και γαλοπούλα.

Το Kurban έχει ορισμένους κανόνες και θεμελιώδεις αρχές όπως επίσης και παραδόσεις. Το άτομο που κάνει τη θυσία οφείλει να είναι εκεί ο ίδιος, εκτός αν αφήσει κάποιον να τον εκπροσωπήσει αλλά μόνο σε ειδικές περιστάσεις. Αλλά το σημαντικότερο είναι η μοιρασιά. Το ζώο της θυσίας χωρίζεται στα τρία. Το ένα προορίζεται για τους φτωχούς, το άλλο για τους συγγενείς και φίλους που δεν θυσίασαν ζώο. Το τρίτο μένει οπωσδήποτε στο σπίτι.

Το Kurban Bayramı δεν περιλαμβάνει μόνο τη θυσία των ζώων. Είναι και η επίσκεψη στην Κάαμπα για να μπορέσεις να γίνεις προσκυνητής (hac), να θυσιάζεις ζώα σε θρησκευτικές τελετές και άλλες αξίες. Η γιορτή αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία αφού το ιερό καθήκον του hac πραγματοποιείται τον ίδιο καιρό.

Ο Προφήτης İbrahim (Αβραάμ)

Ο Προφήτης İbrahim (Αβραάμ) που πιθανολογείται να έχει ζήσει περί το 1900 π.Χ., είναι μια πολύ σημαντική προσωπικότητα στο Ισλάμ όπως και στον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό. Οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί τον αποκαλούν πατέρα του έθνους του Ισραήλ μέσω του γιου του İshak (Ισαάκ). Σύμφωνα δε με το Ισλάμ, το έθνος του Ισραήλ προέρχεται από τον γιο του Προφήτη Ισαάκ αλλά και οι Άραβες από το γένος του γιου του İsmail (Ισμαήλ). Τον αποκαλούν πατέρα των Αράβων.

Ο İbrahim σύμφωνα με το Κοράνι, είναι ένας προφήτης. Το όνομά του αναφέρεται σε πολλά εδάφια. Ο Allah τον είχε επιλέξει ως προφήτη πολύ πριν από τις ουράνιες θρησκείες που υπάρχουν σήμερα. Του είχε δώσει μάλιστα το επίθετο Halil που σημαίνει φίλος επειδή ήταν πολύ ειλικρινής. Για πολλά χρόνια ήταν άτεκνος. Μια μέρα ενώ προσευχόταν στον Θεό, του είχε υποσχεθεί να του θυσιάσει το πιο αγαπημένο του πρόσωπο εάν του δώσει έναν γιο και ο Αllah εισάκουσε την προσευχή του. Είχε ονομάσει τον πρώτο του γιο İsmail.

Το Kurban Bayramı άρχισε λοιπόν να γιορτάζεται κατά την εποχή της Μεδίνας (623) ως Sünnet (Σούννα: το σύνολο των λόγων και των πράξεων του Προφήτη Μωάμεθ). Το δόγμα του Hanefi (Χανεφί) στο Ισλάμ, επιτάσσει θυσία με το αίμα να τρέχει. Ενώ τα δόγματα Şafii (Σαφιί) και Maliki (Μαλικί) το αποκαλούν sünneti müekkede που σημαίνει κατά λέξη δυνατή σούννα και αποτελεί μέρος της παράδοσης.