ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΤΡΥΦΩΝΑ ΤΗΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ.

Το Χριστόψωμο, ένα γλυκό ψωμάκι στολισμένο με διάφορα σχέδια από ζυμάρι είχε κυρίαρχη θέση στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι αποτελώντας ένα είδος προσφοράς προς το Θεό για καλές σοδιές και ευζωία. Τα στολίδια του, άλλοτε εντυπωσιακά και περίτεχνα πραγματικά έργα τέχνης κι άλλοτε απλοϊκά σχέδια από την καθημερινότητα της αγροτικής ζωής, προσαρμόζονταν ανάλογα με τις ασχολίες, τις προσδοκίες και τις ανάγκες της κάθε οικογένειας.

Για το έθιμο μας μίλησε η κυρία Σούλα Κυριαζίδου με καταγωγή από την Παραδημή, η οποία ζυμώνει το χριστόψωμο όπως έμαθε από τη μητέρα της και την γιαγιά της, τηρώντας κάθε χρόνο με ευλάβεια μια παράδοση που σιγά σιγά χάνεται και ξεχνιέται.

«Όταν πρωτοπήγα στο ΚΑΠΗ στην γιορτή των ηλικιωμένων είχα φτιάξει 18 Χριστόψωμα για να τα μοιράσουμε στον κόσμο, τα οποία είδε ο Μητροπολίτης. Εντυπωσιασμένος από το ωραίο έθιμο μου ζήτησε να ετοιμάσω ένα και να το πάω το απόγευμα στον εσπερινό στον Ιερό ναό του Αγίου Τρύφωνα. Από τότε κάθε χρόνο την παραμονή Χριστουγέννων ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κκ Παντελεήμονας, ευλογεί τα χριστόψωμα που πηγαίνουμε οι νοικοκυρές στο ναό και στη συνέχεια τα μοιράζει στους πιστούς».

«Ζυμώνω το χριστόψωμο όπως έμαθα από τη μητέρα μου και τη γιαγιά μου και από 18 χρονών που έγινα νοικοκυρά στο δικό μου σπίτι, μόνο με προζύμι γιατί θα φάμε όλοι και δεν κάνει να φάμε ούτε λάδι γιατί θα κοινωνήσουμε. Περιμένω ώρες να φουσκώσει και όταν το βγάλω από το φούρνο το αλείφω με λίγο μέλι αραιωμένο με νερό για να γλυκάνει. Τα σχέδια που το στολίζω είναι αυτά που επιθυμεί ο νοικοκύρης για τη νέα χρονιά ενώ στο κέντρο κάνω το σταυρό, σύμβολο της πίστης μας. Σταφύλια για τα αμπέλια, στάχυα για τα χωράφια, ζωάκια για τα κοπάδια αλλά και γράμματα της αλφαβήτας - όπως έλεγε η γιαγιά μου - για να σπουδάσουν και να προκόψουν τα παιδιά.».