Η παρουσίαση του βιβλίου της Γιασεμίν Οζέκ συνέπεσε με αυτές τις μαύρες μέρες για την Τουρκία και την Ελλάδα, του εθνικού πένθους για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους από τον τρομερό σεισμό εκεί και το τραγικό δυστύχημα της σύγκρουσης των αμαξοστοιχιών εδώ.
Η τουρκάλα συγγραφέας βρέθηκε στην Κομοτηνή καλεσμένη από την τοπική Λέσχη Φιλαναγνωσίας, για να μας θυμίσει μέσα από τις ιστορίες του βιβλίου της ότι ο ανθρώπινος πόνος δεν καταλαβαίνει από σύνορα και ότι οι άνθρωποι όταν χάνουν τους ανθρώπους τους ή όταν ξεριζώνονται από τον τόπο τους πονάνε το ίδιο παντού, ανεξάρτητα από τη γλώσσα και τη θρησκεία τους.
Όμως η λογοτεχνία, όπως και η μουσική, μπορεί ακόμη και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς να ανοίγει δρόμους επικοινωνίας, αλληλεπίδρασης, αλληλεγγύης, ειρηνικής συνύπαρξης, τόσο με ανθρώπους που μοιραζόμαστε τον ίδιο τόπο, όσο και με λαούς που μας χωρίζουν σύνορα και δραματικά γεγονότα. "Αρκεί να αφουγκραστούμε το συνάνθρωπο με τα μάτια της ψυχής μας ανοιχτά και ειδικά αυτόν με τον οποίο μας ενώνει το ίδιο τραύμα", όπως είπε και η Ρένα Σαμαρά - Μάινα, συντονίστρια της Λέσχης Φιλαναγνωσίας Κομοτηνής.
Στα θετικά της βραδιάς η συμμετοχή στην εκδήλωσή χριστιανών και μουσουλμάνων συμπολιτών και ιδιαίτερα νέων κοριτσιών από τη μειονότητα, που με τις ερωτήσεις τους συνέβαλαν να αναπτυχθεί ένας γόνιμος διάλογος γύρω από τα κοινά βιώματα και τραύματα χωρίς προκαταλήψεις και στερεότυπα για τους δυο γειτονικούς λαούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ